Τίμαιος ὁ Σοφιστής: Πλατωνικὸν Λεξικόν / Δ

Δεῖγμα. τόπος ἐν Πειραιεῖ ἐν τῷ καλουμένῳ ἐμπορείῳ.
 
Δείλης πρωΐας. τῇ πρὸ ἀρίστου ὥρᾳ. Δείλης ὀψίας. τῇ πρὸ δείπνου.
 
Δεκάζει. ὁ κρίσιν ὠνούμενος παρὰ δικαστοῦ. Δεκάζεται, ὁ κρίσιν πιπράσκων· ἔνθα Ἀδέκαστος, ὁ μὴ πιπράσκων καλεῖται.
 
Δευσοποιόν. ἔμμονον καὶ δυσαπόπλυτον.
 
Δημοῦσθαι. δημοκοπεῖν, παίζειν, εὐφραίνεσθαι.
 
Δῆμος. εἷς ἐκ τοῦ δήμου καὶ ἰδιώτης, καὶ ἡ πόλις σὺν τῇ βουλῇ.
 
Δημοποίητος. ὁ παρέγγραφος.
 
Δήπουθεν. ἔκ τινος τόπου, ἤ ἀντὶ τοῦ δηλονότι, ἴσον τῷ φανερόν.
 
Διανενεύκαμεν. ἐπεραιώθημεν.
 
Διαλαγχάνειν. διαμερίζεσθαι, διακληροῦσθαι.
 
Διαττᾷν. σήθειν.
 
Διαμπερές. δι᾿ ὅλου διῆκον.
 
Διατεθρυμμένος. διακεκλασμένος.
 
Διαγείρειν. διαξύειν, ἀπαλείφειν, παραπτᾶσθαι.
 
Διακορής. μεμεστωμένος.
 
Διασφάξ. διατομὴ ὄρους.
 
Διδαξάμενος. τελέσας τι ὑπὲρ ἑτέρου διδασκάλῳ.
 
Διηθεῖν. διυλίζειν.
 
Διθύραμβος. ὕμνος εἰς Διόνυσον.
 
Δίκηλα. μιμήματα, εἰκάσματα.
 
Δίκη. ὅτε μὲν τὸ ἔγκλημα, ὅτε δὲ ἡ κόλασις, ὅτε δὲ ὁ τρόπος καὶ ἡ ὁμοιότης.
 
Δικαιούμενος. κολαζόμενος.
 
Διπλόον. ἐπὶ σιδήρου εἴρηται, ὅτ᾿ ἄν ἀπό τινος ἑνώσεως ἀπόλυσίς τις ᾖ εἰς παράθεσιν μᾶλλον ἤ ἕνωσιν· ἐπὶ δὲ ἤθους τροπικῶς τὸ μὴ ὑγιὲς δηλοῖ.
 
Διωκάθειν. διώκειν ἐγκαλοῦντα ἤ τρέχοντα.
 
Δρυόχοι. δρυόχους ἐν Τιμαίῳ καλεῖ τὰ στηρίγματα τῆς πηγνυμένης νηός.
 
Διωλύγιον. ἐπὶ πολὺ διῆκον· ἐπὶ φαύλου δὲ αὐτῷ κέχρηται· πολὺ καὶ ἄμετρον.
 
Διωμοσία. ὅρκοι οἱ ὑπὸ τῶν δικαζομένων γινόμενοι, τοῦ μὲν ὀμνῦντος, ὅτι παθὼν ἐγκαλεῖ, τοῦ δέ, ὅτι οὐκ ἐποίησεν.
 
Δρόμοι. ἡ  περίπατος.
 
Δυσωπεῖσθαι. ὑφορᾶσθαι, καὶ ὑπόπτως ἔχειν.
 
Δωροδόκοι. καὶ οἱ δίδοντες δῶρα, καὶ οἱ λαμβάνοντες.

---