Τίμαιος ὁ Σοφιστής: Πλατωνικὸν Λεξικὸν / Μ

Μανόν. τὸ ἀραιόν. καὶ ὁ μαινόμενος, ὁ μὴ ἰσχυρὸς ταῖς φρεσίν.
 
Μέλεος. ὁ τοῖς μέλεσι μάταιος.
 
Μέρμερος. ὁ διὰ πανουργιῶν φροντίδα τισὶν ἐμποιῶν.
 
Μεσεγγυηθέν. ἐπὶ μεσιτῶν ἀποτεθὲν, καὶ ἀμφισβητούμενον.
 
Μεταλαγχάνειν. ἀφυστερεῖν, ἤ ἀποτυγχάνειν κλήρου.
 
Μεταποιεῖσθαι. ἀντιποιεῖσθαι.
 
Μετρίως ὠργασμένος. ἀντὶ τοῦ, μεμαλαγμένος, ἤ δεδευμένος.
 
Μορμολυκεῖα. τὰ φοβερὰ τοῖς παισὶ προσωπεῖα.
 
Μορμορύττει καὶ μορμολύττει. ἀντὶ τοῦ ἐκφοβεῖν, ἀμφότερον.
 
Μορυχαία. οἰκία τις, ἀπὸ Μορύχου, ἐν ᾗ καὶ Ἄρτεμις Μορυχαία, ἀπὸ τοῦ καθιδρύσαντος.
 
Μουνυχία καὶ Ζεία. λιμένες ἕτεροι τοῦ Πειραιέως.
 
Μυδᾷν. δίυγρον εἶναι, καὶ σήπεσθαι.

---